Корибутовичі

Общие сведения о роде

Сфрагістика і геральдика

Выка­ры­станне стар­эй­шым сынам Кары­бу­та Жыгі­мон­там у 1410 і
1420‑я гг. на сця­гах паду­лад­най яму харуг­вы выя­вы вая­ра з узня­тым мячом на кані (гл. апі­санне і выя­вы на с. кні­гі 281–282, 499 (№ 11/2)), якая пры­сут­ні­чае і на пячат­цы бра­та кня­зя, Іва­на, ад 29.11.1430 г.81, пры гераль­дыч­най (а не эмбле­ма­тыч­най) семан­ты­цы вобра­за верш­ніка трэ­ба трак­та­ва­ць не столь­кі ў якас­ці рада­во­га (заў­ва­жу – верш­нік на кані на пячат­ках Дзміт­рыя-Кары­бу­та ўзбро­е­ны сулі­цай, а не мячом, с. 8–9, 481), коль­кі дына­стыч­на­га сім­ва­ла. Пра гэта свед­чы­ць пры­вілей поль­ска­га кара­ля Улад­зі­сла­ва бра­там і “кроў­ным сваім” (“consangwineos nr&os”) кня­зям Іва­ну, Аляк­сан­дру і Міхаі­лу Чар­та­рый­скім ад 14.06.1442 г. аб надан­ні ім пра­ва кары­стац­ца пячат­кай, якую ўжы­валі іх дзед і баць­ка, з выя­вай каня, на като­рым сяд­зі­ць узбро­е­ны муж з выня­тым мячом у руцэ82 (даку­мент упер­шы­ню апуб­лі­ка­ва­ны яшчэ ў 1578 г. па копіі з кан­фір­ма­цый­на­га ліста Жыгі­мон­та Аўгу­ста ад 25.05.1569 г.83)

81 Тэкст гра­ма­ты вядо­мы па копіі і рэгес­це XVI ст., гл. іх пуб­ліка­цыю ў [Поле­хов С. Наслед­ни­ки Вито­вта. Дина­сти­че­ская вой­на в Вели­ком кня­же­стве Литов­ском в 30‑е годы XV века. Москва, 2015. С. 515–517]; апі­санне пячат­кі трэця­га назва­на­га ў гра­ма­це свед­кі-гаран­та (“Іва­на Кары­бу­таві­ча малод­ша­га”) да нас данёс Я.Замойскі: “Sigillu& tertiu& Pogonia” [AGAD. Archiwum Zamoyskich. № 33. S. 693].
82 BCz. Perg. 13064
83 Paprocki B. Gniazdo cnoty. Kraków, 1578. S. 1205

Дже­ре­ло: Бар­эй­ша, Юрый. Адказ на рэц­эн­зію на кні­гу “Кня­жанне Дзміт­рыя-Кары­бу­та ў Нова­га­рад­ку (1382–1393 гг.) па свед­чан­нях пра­са­па­гра­фіі і нуміз­ма­ты­кі” і некаль­кі новых штрых­оў да тапа­гра­фіі зна­хо­дак манет Кары­бу­та і гераль­ды­кі Кары­бу­таві­чаў / Юрый Бар­эй­ша. – Мінск: “Энер­га­пр­эс”, 2023. – 80 с., іл. ISBN 978–985-7298–12‑9

Поколенная роспись

IІI генерація від Гедимина

15/1. КОРИ­БУТ-ДМИТ­РО ОЛЬ­ГЕР­ДО­ВИЧ (*1350‑е, † бл.1405)