14 VI 1455 г. Вільня, ВКЛ. Вырак польскага караля і вялікага князя літоўскага Казіміра Ягайлавіча па судовай справе князя Фёдара Адзінцэвіча з Івашкам Іллінічам аб чвэрці грошаў і кані.

Ар.: AGAD. AR. Dz. X. Akta niesygnowane. Papiery Illiniczów (Іл. 70).
Ркпс., бру­нат­ны адна­стай­ны атра­мант. Ста­ра­бе­ла­рус­кая мова. Папе­ра in 4o. Філі­грань – фраг­мент з выя­вай гала­вы быка, паміж рагоў яко­га выход­зі­ць сямі пялёс­тка­вая ружа. Без пагі­на­цыі арку­шаў. Колер папе­ры шэры. Мес­ца­мі зацер­ты на згі­нах. Ніж­ні пра­вы край са сля­да­мі адар­ван­ня кавал­каў папе­ры. Заха­ва­на­сць даку­мен­та доб­рая. Тэкст чыта­ец­ца цал­кам. Пячат­ка стра­ча­на, па ёй заха­ваў­ся след ад чырво­на­га вос­ку. У верх­нім левым куце про­стым алоў­кам пазна­ча­на: “– 1247”. На адва­ро­це даку­мен­та па цэн­тры над­піс па-поль­ску: “Juny 14 Jndy: 3. Deкret кróla | Кazimierza w sprawie Fiedo­- | ra Odyncewicza z P.Jlliniczem | o po­życzone pieniądzę – |”.
К.: не выяўлены.
Выд.: Род Ілліні­чаў у Вялікім Княст­ве Літоўскім у ХV–ХVІ стст.: рада­вод, гер­бы, ула­дан­ні / Р.А Алях­но­віч, С.А. Рыб­чо­нак, А.І. Шалан­да; склад. А.І. Шалан­да; навук. рэд. М.Н. Галь­пя­ро­віч. – Мір: Музей «Зам­ка­вы ком­плекс «Мір», 2015. – 374 с. — С. 290–291.
Зг.: не выяўлены.
П.: не рабіўся.

Кази­миръ Божею м(и)л(о)стю коръль поль­ски и вели­кии кн(я)зь лито­въскии роускии кн(я)жѧ Жемо­ить­скии иныхъ
Соуди­ли есмо с паны радою нашою вели­кои кн(я)зства лито­въско­го кн(я)зѧ Хве­до­ра Ѡдиньцевича1 с паном Иваш­ком Ильи­ни­чом искал Хве­доръ Ѡдинь­це­вич на пану Иваш­ку чет­вер­ти гро­ши и пан Иваш­ко мовить. Ѧ тобѣ гро­ши и не давал. а ни буду дава­ти. И мы попы­та­ли кн(я)зѧ Хве­до­ра. пер­во тог(о) оу ког(о) ты бѣрал тую чет­верть. оу людеи ли. кн(я)зѧ. Андрѣевых2. аль пак оу самог(о) кн(я)зѧ. Анъ­д­реѧ. а кн(я)зь Федоръ мовит. прав­да бѣрах тую чет­верьть оу самог(о) кн(я)зѧ. Ань­дрѣѧ искрин­ки. И мы того с паны смот­рѣвъши колиж ты бѣрал. оу самог(о) кн(я)зѧ. Андрѣѧ скрин­ки. смот­ри жь ты. ите­перь. на кн(я)зи. Андрѣи а пана Иваш­ка есмо втомъ. ѡпра­ви­ли. тои ему чет­вер­ти не надобѣ дава­ти. потомъ жало­вал нам пан Иваш­ко Ильи­нич. на кн(я)зѧ Хве­до­ра Ѡдиньцевич(а) штожь емоу кон(я) оузѧл оу тои чет­вертъ­ци. за пѧт(ь) руб­лев. И чинил тому пан Иваш­ко. доб­рыи довод. штож кон(ь) за пѧт(ь) руб­лев. И мы с паны при­су­ди­ли кн(я)зю Хве­до­ру кон(я) лицом вер­ну­ти. пану Иваш­ку а пак­ли конѧ не вер­нет. ино пѧт(ь) руб­лев пла­ти­ти. П(и)с(а)н оу Вил(ь)ни. июн(я). дε (14). иньд(и)кта. г (3): – [М.П.] пан Кгастовтъ3 воевода: –

1 Князь Фёдар Адзін­ц­э­віч – сын Андр­эя Міхай­лаві­ча Адзін­ц­э­ві­ча, зга­д­ва­ец­ца ў 1432 і 1442 г. Вырак 1455 г., які дру­ку­ец­ца тут – самая позняя вядо­мая на сён­ня згад­ка пра яго. Павод­ле рада­во­ду, род­ная сяст­ра кня­зя Фёда­ра Андр­эеві­ча Адзін­ц­э­ві­ча была жон­кай вяліка­га кня­зя літоўска­га Жыгі­мон­та Кей­с­ту­таві­ча і маці Міхай­луш­кі Жыгі­мон­таві­ча. З жон­кай кня­гі­няй Аксін­няй Андр­эеў­най Шуці­ха­вай ён пакі­нуў чаты­ры сыны і дач­ку: Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy... S. 280–281.
2 Кня­зя Андр­эя Сяр­гей Рыб­чо­нак ідэн­ты­фі­куе як Андр­эя Улад­зі­міраві­ча Аль­гер­даві­ча. Гл.: Ibid. S. 337–338.
3 Ян ці Іваш­ка Гаштольд, вілен­скі ваяво­да ў 1443–1458 гг.: UWKL WW. S. 192.

Інформації про печатки немає

Релятівні категорії документів

Релятівні генеалогії

Всі кате­горії документів